امرار معاش از طریق دریا ریشه تاریخی در شمال و جنوب ایران دارد. خلیج فارس و دریای عمان به دلیل اتصال با آبهای آزاد از وضعیت بهتری نسبت به دریای کاسپین از جهت صید آبزیان برخوردارند. تنوع و حجم بیشتر آبزیان، دریای جنوب را تا حدودی از خطر های زیست محیطی در اثر صید بی رویه در امان می دارد. اما دریای خزر حجم بالای صید را دوام نمی آورد. صید غیر قانونی خصوصا در فصل تخم ریزی آبزیان، آلودگی های ورودی به دریا و بیماری های به وجود آمده برای ماهی ها همه از دلالیل آسیب دیدن این آب ها است.

در این بین مردم منطقه بندر ترکمن و حومه آن تا مرز های آبی ایران و ترکمنستان نقش به سزایی در ایجاد این مشکلات ایفا می کنند. فقر فرهنگی، بیکاری و اقتصاد تک بعدی وابسته به دریا باعث می شود مردم این منطقه بیش از پیش آسیب به دریا و ساحل شرقی کاسپین را سرعت ببخشند. کم شدن آبزیان خصوصا ماهی های خاویاری در آب های ایران که در گذشته و حتی امروز بخش عمده ای از درآمد آن ها را تشکیل می داده است، ورود های غیر قانونی را به آب های کشور همسایه ترکمنستان باعث شده که مشکلات قانونی و کیفری زیادی زا برای این مردم به وجود می آورد.

علاوه بر آسیبی که ماهیگیران به اکوسیستم دریا وارد می کنند، حضور آن ها در سواحل برای آماده سازی قایق و تجهیزات و حرکت به سمت دریا آلودگی های غیر قابل تصوری را در خشکی و آب های کم عمق نواحی ساحلی ایجاد کرده است. این سواحل تالابی که زیستگاه جانورانی از جمله پرندگان مهاجر در فصل های مختلف سال است با وجود بازمانده های فراوان از دام های ماهیگیری، تکه های شیشه و پلاستیک و مواد شیمیایی که توسط ماهیگیران در منطقه رها می شود، متحمل آسیب های روز افزونی هستند.

 مقابله با این مشکلات و یا آموزش های فرهنگی ضرورتی است که بیش از پیش در این خطه از ایران حس می شود. فرهنگ سازی و جایگزین کردن مشاغلی از جمله مشاغل مرتبط با صنعت توریسم با شغل ماهیگیری سنتی برای جلوگیری از آسیب های بیشتر می تواند راهکار مناسبی باشد.

بیاییم نیم نگاهی هم به این منطقه داشته باشیم...